donderdag 9 december 2010

Evenwichtsoefeningen, babbelen en raar volk

Ik weet dat jullie nog niet bekomen zijn van het nieuws dat ik me kan rechttrekken en zijdelings kan stappen maar toch kom ik alweer met een volgende nieuwsflash: ik heb me gisteren durven loslaten!
Eventjes bij het begin beginnen. Ik was achter mijn treintje aan het aankruipen (1 beentje gestrekt en het andere er kruipend achter) tot ik dacht 'laat ik me daar eens aan rechttrekken'. Dus voor ik het goed en wel doorhad, stond ik op mijn beentjes mij vasthoudend aan mijn treintje. En toen ik voelde dat ik stevig stond, heb ik me even losgelaten énnnnn... ik bleef gewoon staan! Super hé! Wat een vrij gevoel gaf me dat seg! Ik heb me voorgenomen dat dit mijn volgende missie wordt! Hier ga ik gewoon keiveel op oefenen!

Ah ja, en dit moest ik van papa door mama laten schrijven: volgens papa zeg ik mijn eerste woordje en dat is 'papaaaa'. Het is naar het schijnt erg schattig als ik het zeg. Maar volgens mama is het nog niet 'doelbewust' en zijn het gewoon twee klanken. Wat er ook van zijn mag (ik weet het zelf nog niet goed), ik vind het leuk om te zeggen. Net zoals ik het leuk vind om 'tatatatatatata' of 'tetetetetetetetet' of nog andere woordjes te zeggen. Ik ga zeker in de politiek later want ik kan heel goed zeveren en naar het schijnt is daar zeker werk in te vinden.

En dan moet ik toch nog iets vertellen hoor. Ik heb in mijn jonge leven al veel mensen gezien maar degene die ik vorige zondag heb gezien, waren toch wel heel speciaal. We gingen die zondag naar Marleen (mijn onthaalmoeder) en ineens ging daar de bel en kwamen daar 3 mensen binnen die zich al lang niet meer hadden gewassen want ze waren nogal zwart en daarachter kwam een meneer wiens scheermachine al lang kapot was want die had een lange baard. En gekke kleren dat die aanhadden, echt maf! Volgens mij waren het asielzoekers of zo want naar het schijnt zit ons land daar vol van. Afin, ik heb me er maar niet druk om gemaakt en ben eens braaf op die laatste meneer zijne schoot gaan zetten omdat dat nu eenmaal van me verwacht werd (soms moet je de zaken gewoon ondergaan). Ik heb dan nog wat leuke dingen gekregen om mee te spelen en toen gingen ze gewoon terug weg. Naar het schijnt gingen ze terug naar huis met hun paard maar of ik daar veel van moet geloven weet ik niet hoor. Tegenwoordig kunnen ze je veel wijsmaken maar mij niet, ik ben veel slimmer dan dat!

Dikke knuffel,

Toon