Ik zal bij het begin beginnen. Op een nacht is mama mij uit mijn bedje komen halen en heeft me al half slapend in de auto gezet. Het was veel langer rijden dan naar mijn onthaalmoeder of naar de winkel. Maar dat vond ik niet erg want ik zit graag in de auto. Op een bepaald moment zijn we gestopt aan een heel groot huis met heel veel kamers. Hotel of zoiets noemde het. Het was daar heel erg mooi en alles wat ik nodig had, was daar (een bedje, een badje, eten voor mij enzoverder).
Wat ik wel heel erg raar vond, was dat die mensen heel anders babbelen dan mama en papa. Ik heb maar in mijn gewone taaltje verder gebabbeld en ze leken me toch te verstaan.
Er waren ook heel veel kindjes en dat vond ik leuk. Ik riep op hen en dan riepen ze terug. Er was ook een hele grote speelzaal voor babytjes. Daar mocht ik soms naartoe als mama en papa gingen eten. Dan moest ik niet zo lang aan tafel zitten en kon ik fijn spelen.
Meestal bleven we in de voormiddag in het hotel want dan moest ik nog slapen. Maar in de namiddag zijn we vanalles gaan doen. We zijn veel gaan wandelen. Ik heb terwijl veel rondgekeken en gerust maar mama en papa leken achteraf wel altijd moe van me omhoog te duwen in de wandelwagen. Trouwens, heel raar, tijdens het wandelen stond daar ineens een groot beest voor me. Zomaar, midden op de weg. Maar ik had er geen bang van hoor. Mama heeft verteld dat dat beest zorgt voor melk dus ik kon er maar beter vriendelijk tegen zijn.
Oh ja, weet je wat ook heel leuk was? We zijn eens een keertje naar een heel groot bad geweest. Zoveel water had ik nog nooit gezien. Mama en papa gingen mee in bad. Dat was echt reuze en ik kon er maar niet genoeg van krijgen.
We zijn ook eens een keertje met de kabelbaan omhoog geweest. Dat was ook spannend!
Je ziet het hé, ik heb heel wat meegemaakt! Nu ben ik al een tijdje terug thuis en hier is het ook leuk hoor. Ik kan weer heeeeel veel nieuwe dingen.
Zo heb ik geleerd dat dingen altijd omlaag vallen. Als je ze op de vloer laat vallen, maken ze anders lawaai dan wanneer je ze op de mat laat vallen.
Ik lig nu ook dikwijls op mijn buikje en kan dan ronddraaien. Het enige wat vervelend is, is dat ik graag vooruit wil komen maar in de plaats ga ik altijd achteruit. Dat vind ik erg frustrerend want de dingen die ik dan graag wil hebben, gaan op die manier altijd verder van me weg in plaats van dat ze dichterbij komen. Mama zegt dat ik mijn versnelling in vooruit moet zetten maar ik heb nog niet gevonden hoe ik dat moet doen.
Ik kan nu ook korte tijd op mijn voetjes steunen als ze mij rechtop houden. Dan voel ik me ineens een pak groter. Ik heb trouwens iets gekregen dat ze over mijn sokken aandoen.
En nog iets nieuws: ik kan me ondertussen rechttrekken zodat ik op mijn knieën ga zitten. Ik denk dat het daardoor komt dat ze mijn park omlaag gezet hebben.
Tot gauw allemaal!
Dikke knuffel,
Toon
