Zoals jullie weten, ben ik nu officieel geen baby meer. Vanaf nu mag je mij gerust een dreumes noemen want... ik ben ondertussen verjaard! Dat doe ik één keer per jaar en het toeval wil dat dat bij mij dit jaar net op de dag viel dat ik een jaar geleden uit mama haar buik ben gekomen. Sjiek hé! Op mijn verjaardag had papa voor mij een grote taart gehaald. Dat is nu eens leuk speelgoed seg! Ik heb me er reuze mee geamuseerd. Dat zal je wel zien aan de fotootjes hieronder. Ik heb in de wandelgangen horen vertellen dat er binnenkort nog een feestje voor mij wordt georganiseerd. Normaal was dat al geweest maar ik ben ziek geweest en toen is het niet doorgegaan. Dus, hoe zeggen ze dat ook al weer? Afstel is uitstel? Of uitstel is afstel? Of? Euh, afin, het feestje komt dus nog.
Daarstraks heb ik mama geholpen met het opruimen van die boom in ons huis. Die stond er al even en ik heb me de afgelopen weken dikwijls afgevraagd wie er nu in godsnaam een boom in zijn huis zet. In mijn prentenboeken staan alle bomen buiten, wat mij ook logischer lijkt. Wat ik er wel leuk aan vond, was dat kotje dat onder de boom stond. Daar hadden mama en papa poppetjes ingezet. Ook dat vond ik erg tof speelgoed en ik heb die poppetjes dan ook het hele huis laten zien. Maar ja, nu is die boom terug weg. Ik vind vast wel iets nieuws om mee te spelen.
Afgelopen maandag was het weer van dat! Kennen jullie Kind en Gezin? Awel, ik hoop voor jullie van niet! Het kan wel zijn dat ze het allemaal goed menen maar ik vind er geen bal aan! Eerst dat wegen (voor de geïnteresseerden, het was 8kg800) en meten (73cm) en dan al dat gewriemel aan mijn lichaam door vreemde mensen. En dan nog het ergste van alles: die prikjes! Man man man, en dan horen dat het voor je eigen goed is... Ik was blij dat ik daar buiten was en ben niet van zin om me daar snel nog een keer te laten zien!
En om van mama haar gezaag af te zijn, laat ik haar nu maar snel schrijven wat ze zo trots wil vertellen: ik kan nu ook mamamamama zeggen! En ik weet ook wanneer ik die letters moet gebruiken. Eerder zei ik al papapa maar om mama niet jaloers te maken, heb ik mijn woordenschat maar snel uitgebreid. Ik gebruik dat vooral als ik pijn heb of verdrietig ben. Ze zeggen hier dat ik vooral een mama-ventje ben. Hoewel ik papa even graag zie natuurlijk hé!!!
Weten jullie nog dat ik een tijdje geleden iets verteld heb over een hard wit stukje in mijn mond dat niet meer weggaat? Wel, ondertussen heb ik al bijna 4 van die dingen. Eerst vond ik dat maar vervelend maar nu zie ik de praktische kant van die dingen ook wel in. Ik kan namelijk beter stukjes eten en mijn eten wordt daardoor meer gevarieerd. Niet alleen saaie papjes meer maar ik mag nu vanalles en nog wat proeven. Leuk hé!
En nu we toch over zaken bezig zijn die zich in mijn gezicht bevinden, wil ik nog kort vertellen dat ik binnenkort naar het ziekenhuis mag gaan om eindelijk het probleem van mijn oogje aan te pakken. Dan gaan ze met een naaldje mijn traankanaal openprikken zodat ik eindelijk verlost ben van dat dagelijks dichtgeplakt oogje. Ik heb er een beetje bang van maar weet dat het achteraf alleen maar beter gaat zijn! Ik heb trouwens een tijdje geleden wraak genomen op mijn mama omdat ze altijd met een doekje in mijn oog zit. Ik heb tijdens het spelen mijn vinger in haar oog gestoken en haar hoornvlies eens goed geraakt! Voila!
Zo, tot gauw voor meer verhalen!
Lieve knuffel,
Toon
