woensdag 4 juli 2012

Weer wat nieuws


Nadat die twee hier al een hele tijd bezig waren over 'het klasje', ben ik eindelijk te weten gekomen wat dat nu wil zeggen. We zijn namelijk een tijdje geleden naar 'het klasje' mogen gaan kijken. Het was daar heel leuk. Er waren nog andere kindjes en vooral veel speelgoed. Er stond zelfs een zandbak midden in 'het klasje'. En als ik het goed begrijp, gaat 'juffrouw Rita' binnenkort op mij letten in 'het klasje'. Ik denk dat ik dan wel geen tijd meer ga hebben om naar Marleen te gaan. Dat vind ik wel een beetje jammer maar gelukkig is Florien er nog om mij op de hoogte te houden van wat er bij Marleen allemaal gebeurt. Ik moet dan ook een tasje mee en een doosje om mijn boterhammen in te steken. Die twee hier babbelen vaak over 'het klasje' dus ik neem aan dat het één of andere mijlpaal in hun leven is?

Mijn dagen bestaan nog altijd vooral uit spelen. Toppers zijn mijn boerderij, mijn keukentje en mijn garage. Dan doe ik alsof de koe moe is, moet eten of moet pipi doen; maak ik lekkere appelmoes en was daarna flink alles af en ga met al mijn autootjes langs de garage om ze 'drinken te geven' om ze daarna naar de winkel te rijden om 'bananen' te gaan kopen. En natuurlijk is buiten spelen ook nog één van mijn favorieten hé. Fijn knoeien in de zandbak bijvoorbeeld. Zoals je al wel kan verwachten, is twee zaken combineren nog leuker. Zoals met zand in mijn keukentje koken. Maar dat vinden ze natuurlijk weer niet fijn hier! Ruimdenkend zijn ze hier niet hoor!

Ik ben de laatste tijd minder snel gefrustreerd omdat ik beter kan vertellen wat ik denk of wat ik voel en omdat ik beter begrijp wat er gaat gebeuren. Hierdoor ben ik ook niet meer bang om naar de kapper te gaan of om nieuwe schoenen te gaan kopen. Ze zeggen hier toch dikwijls dat ik heel flink ben dus zal ik dat maar geloven hé.

Binnenkort gaan we op vakantie. Mama en papa zijn net drie dagen alleen op vakantie geweest maar nu mogen Florien en ik dus mee. We gaan dan een paar dagen ergens anders slapen. Er zouden daar, naar het schijnt, veel diertjes en speelgoed zijn. Dat kan dus niet anders dan meevallen hé.

Ja Toon, dat is waar. Dat kan niet anders dan leuk worden! Niet dat het hier thuis niet fijn is hoor. Hier is ook veel speelgoed en gaan we ook regelmatig naar de diertjes kijken. Dat laatste vind ik eigenlijk niet zo heel leuk want dan moet ik zo lang stilzitten in de buggy. Ik zit niet graag stil. Zeker niet sinds ik weer vanalles ontdekt heb. Toen ik de vorige keer mijn verhaal deed, kon ik net zitten hé. Ondertussen kan ik me al supergoed verzetten en kan ik van zitten naar liggen gaan. Superhandig, want nu kan ik aan veel meer zaken aan. Wat echt voortbewegen betreft, is er niet zo heel veel veranderd. Ik sluip nog altijd achteruit. Als ik dan een muur tegen kom, duw ik me wel af met mijn beentjes zodat ik op mijn handjes en voetjes kom te zitten. Ik denk dat ik daar nu maar op ga verder werken want volgens mij ga ik dat nog kunnen gebruiken om binnenkort wél vooruit te geraken.

Ik ben heel nieuwsgierig, wil alles vastgrijpen en alles kunnen bekijken. Ik kan geen twee minuten blijven stilzitten. Het liefst van al speel ik nu met de potjes en dekseltjes die in de keukenkast staan. En ook dingen tegen elkaar proberen te slaan vind ik de max. Ik kan trouwens supergoed alleen spelen. Natuurlijk geniet ik er ook van als er iemand samen met mij speelt. Vooral kietelspelletjes of kiekeboe is tof. Dan moet ik heel hard lachen.

Als ik dan toch ook een minder punt van mezelf moet vertellen, zal ik over mijn eten beginnen. Allez ja, een echt 'minder punt' is dat niet. Ik eet gewoon niet graag. Hierdoor ben ik nog altijd niet zo groot en weeg ik niet zoveel. Ze zeggen dat ik op dat vlak op mijn mama lijk. Nu ja, ze moeten zich daar niet teveel zorgen over maken want ik ben een heel tevreden meisje.

Tot de volgende keer en dikke knuffel,

Toon en Florien