Sinds we de laatste keer iets van ons hebben laten horen, is er weer veel gebeurd. Ik zal beginnen met mijn grootste verandering: ik behoor nu officieel tot de schoolgaande jeugd. Een paar weken geleden ging ik nog elke dag samen met Florien naar Marleen maar nu ga ik naar 'frau Jita'. De eerste dag vond ik een beetje eng want ik kende daar niemand en ik vond mijn weg niet zo goed. Gelukkig gingen mama en papa met me mee. Het viel me wel even tegen dat ze niet bij mij bleven. Ik heb me maar niet laten kennen en ben erg flink geweest. Ik heb wel de hele dag mijn jas aangehouden zodat ik sneller met ze mee kon gaan als ze zouden terugkomen. De dag erop was het weer hetzelfde. Eerst thuis mijn 'koekentasje' klaarmaken en dan hup, vertrekken. Deze keer was ik beter voorbereid en heb ik aan mama gezegd dat ze niet naar huis hoefde te gaan. Afin, het heeft niet geholpen. Gelukkig zijn ze me weer terug komen halen. Niet dat ik ze zo hard gemist hebt hoor. Maar mijn zus, die mis ik wel! Ik ben altijd zo blij als ik haar terug zie! Dan overlaad ik haar met kusjes en knuffels. Ik denk dat zij mij ook wel mist want ze moet altijd dadelijk lachen als ze mij ziet. Om een heel lang verhaal kort te maken: ik ga nu elke dag naar 'frau Jita' en eigenlijk vind ik het wel leuk. Wat ik daar allemaal doe, dat hou ik voor mezelf. Als ze me vragen hoe het is geweest in het klasje, hou ik het bij een kort en krachtig 'goed'. Sommige dingen zijn uiteindelijk ook privé hé.
Ik zit natuurlijk niet alleen bij 'frau Jita' in de klas. Er zijn nog 8 andere kindjes. We mogen heel toffe dingen doen en ik leer veel bij. Ik hou trouwens goed de andere kindjes in het oog. Misschien brengen ze me nog wel iets nuttigs bij. Elke nieuwe streek die je kan oppikken is mooi meegenomen hé.
Ik vind van mezelf dat ik de laatste tijd heel goed vooruitga. Ik kan me vooral veel beter uitdrukken en vertellen wat ik allemaal denk. Soms kunnen ze me niet zo goed volgen of lachen ze om iets dat ik zeg. Zo vond ik laatst dat vake nu wel genoeg gewerkt had en stelde ik voor dat hij nu maar met moetie moest gaan spelen. Ik snap nog altijd niet wat daar zo grappig aan was.
Ik zou het al bijna vergeten te vertellen maar we zijn, voordat ik naar het klasje moest, ook nog op vakantie geweest! Dat was zo tof! Er was daar heel veel speelgoed, een grote tuin om in de ravotten en heel veel diertjes. Elke morgen mochten we de diertjes gaan aaien en gaan eten geven. De tweede ochtend had ik het al goed gezien: ik stond als eerste in de rij om een worteltje aan de konijntjes te geven en ging daarna achteraan staan zodat ik ze nog eens eten kon geven. We zijn op die vakantie ook veel gaan wandelen en zijn ook een keertje gaan zwemmen. Allemaal superleuk!
Ik hou jullie zeker op de hoogte van al mijn avonturen in het klasje en daarbuiten. Ik heb het gevoel dat er een hele nieuwe wereld voor me open is gegaan en ik vind het allemaal superleuk. Mama en papa zeggen dat ze hopen dat ik het de komende 20 jaar zo leuk blijf vinden. Het is net of ze daaraan twijfelen. Maar zolang ik 20 jaar lang al spelend dingen mag bijleren, zie ik daar totaal geen probleem in.
Met mij gaat alles prima. Ik ben nu terug een vrolijke en actieve meid. Een tijdje geleden voelde ik me niet zo goed in mijn vel. Ik wou van alles en het lukte me niet. Daar werd ik zo gefrustreerd van hé. En dan bracht ik mijn dagen maar wat grommelend door. Maar nu, nu ben ik weer helemaal terug. Vorige keer heb ik verteld dat ik kon kruipen. Dat heb ik uiteindelijk maar 2 weken gedaan. Allez ja, het is te zeggen, ik kruip nu nog maar ik doe het anders. Ik vond dat ik op handen en knieën niet snel genoeg vooruit ging en daarom kruip ik nu op 1 knietje en 1 voetje. Mijn handjes gebruik ik dan om me af te zetten. Gaat veel sneller. En die snelheid heb ik nodig hoor. Als er plots ergens een deur openstaat of ik zie iets wat ik nog nooit eerder heb gezien, dan moet ik kunnen spurten voor iemand me kan onderscheppen hé.
Ik kan me nu ook rechttrekken. Als ik dan recht sta, dan ben ik zo blij en wil ik heel graag bravo voor mezelf doen. Ik begin nu door te hebben dat dat niet zo'n goed idee is want dan moet ik mezelf loslaten en val ik terug op mijn poep. Mezelf prijzen vind ik trouwens toch een beetje tijdverlies. Eens ik rechtsta, wil ik immers zo snel mogelijk alles vasthebben dat binnen mijn bereik is komen te liggen. En geloof me, de wereld zo recht staand, is echt super interessant. Ik ben ineens een 'pak groter' en al hetgeen wat Toon op de tafel legde zodat ik er niet zou aankunnen, is nu plots wel bereikbaar. Hij vindt dat niet zo tof en is dan ook soms erg boos op me. Ik kan er toch ook niet aan doen dat ik een vrouw ben en dus moeilijk mijn nieuwsgierigheid kan bedwingen?
Ik ga nu elke zaterdag naar de muziekles samen met mama of papa. Dat is echt leuk! Niet alleen die liedjes en de bewegingsspelletjes, maar ook gewoon om eens even tijd alleen door te brengen met mama of papa. Ik kan daar echt van genieten. Soms is het wel eens leuk om volle aandacht van mama en papa te krijgen zonder dat Toon in de buurt is. Nochtans, ik zie mijn broer erg graag hoor! Ik mis hem trouwens wel een beetje nu hij niet meer samen met mij naar Marleen gaat. Als hij me dan met mama komt halen, dan babbelen we onderweg naar huis samen over hoe onze dag is geweest. Wij zijn twee dikke vrienden, mijn broer en ik!
Lieve knuffel,
Toon en Florien
