Ik kan kruipen! Ik
was dat achteruit gesluip beu geworden. Het was vooral vreselijk
inefficiënt. In plaats van dichter bij mijn doel te geraken, ging ik
er steeds verder van weg. Ik dacht bij mezelf: ‘daar moet ik iets
op vinden’ en op een paar dagen tijd had ik het door.
Eerst ben ik, al
liggend op mijn buikje, op één knietje gaan zitten. Daarna heb ik
mijn tweede knietje ook opgetrokken zodat ik op handen en knieën
zat. Als ik dan iets wilde pakken, zette ik mijn handjes dichterbij
maar helemaal ideaal was het nog niet. Daarna ben ik dat dan gaan
combineren met mijn knietjes te verzetten en voila, ik geraak bij
mijn doel! Aanvankelijk ging het natuurlijk nog een beetje traag en
stroef maar nu zou ik zo kunnen meedingen naar een finaleplaats op de
Olympische Spelen. Ik ben echt blij dat ik het ‘onder de knie’
heb! Het is vooral geweldig hoeveel voordelen kruipen heeft! Ik
geraak overal bij waar ik bij wil geraken: aan de stopcontacten, aan
de draden van de staande lamp, aan het pak pampers, aan de zak
wasknijpers, aan tijdschriften, aan het geopende raam,... Allemaal
heel leuke zaken die ik nu eindelijk eens van dichterbij kan
ontdekken. De twee dingen waar ik het meeste interesse voor heb? Het
speelgoed van Toon en de poes! Als ik één van deze twee zaken in de
gaten krijg, doe ik verwoede pogingen om het wereldrecord
'snelkruipen' te verbreken.
Ik heb wel het gevoel dat mijn kruipcapaciteiten niet altijd geapprecieerd worden. De poes loopt steeds van me weg en Toon neemt zijn speelgoed dat ik net bemachtigd had, gewoon terug af. Zelfs mama en papa zijn hier wat dubbel in. Eerst hebben ze me van langs de kantlijn zitten aanmoedigen om te kruipen en nu ik het kan, zeggen ze dat ze ogen te kort hebben. Als iemand weet waar je ogen kan kopen, laat het hen dan maar weten.
Ik heb wel het gevoel dat mijn kruipcapaciteiten niet altijd geapprecieerd worden. De poes loopt steeds van me weg en Toon neemt zijn speelgoed dat ik net bemachtigd had, gewoon terug af. Zelfs mama en papa zijn hier wat dubbel in. Eerst hebben ze me van langs de kantlijn zitten aanmoedigen om te kruipen en nu ik het kan, zeggen ze dat ze ogen te kort hebben. Als iemand weet waar je ogen kan kopen, laat het hen dan maar weten.
Ik ben ook goed in
van alles nadoen. Ik kan ‘dada’ zwaaien, in mijn handjes klappen
en ik probeer verschillende gezichtsuitdrukkingen na te doen. En als
er iemand op de tafel klopt, doe ik dat ook. Nu heb ik gezien dat een
kindje bij de onthaalmoeder zich probeert recht te trekken. Ook dat
wil ik graag nadoen want volgens mij opent dat weer nieuwe
perspectieven. Ik ontdek nu alles op de grond door te kruipen maar
als ik me kan rechttrekken, kan ik mijn horizonten ook verticaal
verbreden.
Net als mijn mama,
mijn papa en Toon, hou ik heel veel van muziek en van dansen (hoewel
de liefde voor dansen eigenlijk alleen maar voor Toon en mij geldt
maar soit). Daarom hebben ze me ingeschreven voor muziekles voor
baby's. Naar het schijnt is Toon daar in zijn jonge jaren ook naartoe
geweest en hij vond het heel fijn. Ik ben benieuwd wat het gaat geven
en ga jullie zeker op de hoogte houden.
Is het nu mijn
beurt?!
Ik zal eerst
beginnen over 'Fowien'. Jaja, jullie lezen het goed: ik kan de ffff
uitspreken. De llll en de rrrr kan ik ook al maar al die letters na
elkaar is nog wat moeilijk. Ze hebben het me knap lastig gemaakt door
zo'n naam voor mijn zus te kiezen. Al 9 maanden oefen ik erop maar nu
kom ik toch al aardig in de buurt!
Afin, Florien dus.
Ze kan kruipen! Ze heeft haar techniek stap voor stap bijgestuurd en
ondertussen kruipt ze alsof ze wil meedoen aan de preselecties voor
de Olympische Spelen. Ik voelde al van in het begin dat dit voor
problemen ging zorgen. Dat meisje heeft zoveel speelgoed en er zijn
zoveel leuke dingen te ontdekken in huis maar wat vindt ze nu het
interessantst? Juist ja, mijn speelgoed! Ik vind het helemaal niet
leuk als ze daar aan zit en als het weer zo ver is, probeer ik het
wereldrecord 'zo-snel-mogelijk-je-spullen-terug-afnemen' te
verbreken. Ik vrees alleen een beetje dat ik me gewonnen ga moeten
geven. Nu ja, als ik heel eerlijk ben, neem ik ook vaak haar
speelgoed om mee te spelen. Soms ruil ik zelfs. Als ik iets wil
hebben waar zij mee bezig is, neem ik het uit haar handjes in geef
haar iets anders in de plaats. Lief hé!
Ik heb al gemerkt
dat ze hier thuis het soms druk hebben en daarom probeer ik af en toe
wat bij te springen. Zo probeer ik nu Florien wat mee op te voeden.
Als ze iets doet wat niet mag (zoals mijn speelgoed afnemen), zeg ik
streng dat ze daar mee moet ophouden en dat ze in de hoek moet gaan
staan. Ik probeer dat net zoals mama en papa te doen zodat er geen
verwarring voor haar ontstaat.
We zijn ondertussen
een paar keer op uitstap gegaan. Zo zijn we naar Plopsaland geweest
en afgelopen woensdag ben ik in een hele grote zandbak mogen gaan
spelen. Het zand vond ik leuk maar dat water op het einde van de
zandbak was maar niks. Die avond heb ik nog eventjes in de trein,
allez ja de tram, mogen zitten. Dat was zo leuk dat ik er nu nog elke
dag over vertel. Ik zou eens graag langer in de trein zitten. Naar
het schijnt kan je hier in ons land langer in de trein zitten voor
dezelfde prijs en zonder dat je daar speciaal om moet vragen. Dat
land van ons, dat is echt de max! Daar kan zelfs Plopsaland niet
tegenop!
Tot gauw en lieve
knuffel van ons beide!
Toon en Florien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten