Actie in de barak

Mama en Florien zijn weg!

Eerst dacht ik dat ze verstoppertje aan het spelen waren, maar hoe hard ik ze ook zocht en op ze riep, ze kwamen maar niet tevoorschijn…

Papa heeft me dan verteld dat Florien ziek is en in een huis moet blijven waar allemaal zieke kindjes zijn. En omdat Florien nog altijd drinkt uit mama haar borst, slaapt mama ook daar. Ik dacht eerst dat Florien jaloers op mij was omdat ik een tijdje geleden naar de dokter ben gemogen en lekkere antibiotica heb gekregen. Maar blijkbaar deden haar oortjes echt pijn. In het weekend begon ze dan hard te hoesten en nu heeft ze vieze beestjes die haar ziek maken. Ik kan al heel veel beestjes en dieren maar van rsv-beestjes heb ik nog nooit gehoord. Ik ben heel benieuwd hoe die eruit ziet en welk geluid ze maken. Maar naar het schijnt zijn ze niet zo tof. Ik hoop toch dat Florien snel terug beter is zodat zij en mama terug naar huis mogen en ik hen weer veel kusjes en knuffels kan geven.

En misschien kunnen we dan ook terug echt verstoppertje spelen. Dat doe ik heel graag. Hier zeggen ze dat ik het niet op de goede manier speel, maar ik vind het nu eenmaal veel leuker om tegelijk én te tellen, én te verstoppen, én te gaan zoeken.

Ik hou nu ook veel van actie-in-de-barak. Een tijdje geleden kon ik soms een half uur rustig naar boekjes kijken op kleuren of met de auto’s spelen. Dat vind ik nu nog maar minuten tof. Daarna wil ik terug springen, op dingen kruipen (liefst op papa), veel lawaai maken, roepend door het huis lopen. Kortom: actie!

Ik ben dan ook een echte jongen hé. Nochtans knuffel ik ook graag, wel niet te lang, maar gewoon: kort en krachtig. Daar had ik een tijdje geleden iets door aan de hand, allez ja, maar aan mijn hoofd. Ik was weer mijn zotte zelve en wilde mama en Florien graag knuffelen, maar ik verloor mijn evenwicht en mijn hoofd raakte heel lichtjes dan van Florien. Ik heb dan maar “au” gezegd en daarna de schuld op Florien gestoken. Kwestie van mezelf in te dekken hé.

Ik heb opgevangen dat Florien binnenkort ook naar Marleen komt, want mama mag niet langer thuis blijven. Ik denk dat ze dat erg vindt, want telkens als papa over haar begint, zegt ze dat ze er nog niets over wil horen. Maar ze moet zich zo geen zorgen maken. Ik zal Marleen wel helpen om goed voor Florien te zorgen. Ze is uiteindelijk mijn kleine zus!

Tot gauw en lieve knuffel
Toon